Bij wijze van inleiding

Op 4 januari 2001 trok ik met een loodzware rugzak op mijn rug en een interrail treinkaart in mijn zak, de deur van de Lage Rijndijk 92c achter mij dicht. Voor mij lag een maand lange reis in het verschiet. Dat ik naar Italië ging, was het enige dat ik wist. Ik liet mijn 3 huisgenotes in onwetendheid achter.

Ik hield zorgvuldig een dagboek bij gedurende deze maand. Elke avond priegelde ik in een schriftje mijn belevenissen. Het is tijd geworden dit verhaal te publiceren. Daar gebruik ik deze blog voor.

Veel leesplezier,

Hendrik-Jan

maandag 22 januari 2001

21.15 uur, Agrigento

Deze dag was vervuld van één ding: reizen. Ik trok van Trapani naar Agrigento via Palermo. Op zich is dit geen lange afstand. Je zou in Nederland slechts een uurtje of drie daarmee kwijt zijn. Hier vertrok ik om 11.00 uur en kwam rond 17.00 uur aan. Een reis van 6 uur, waarvan de afstand Palermo - Agrigento nog het snelste verliep. De tocht besteedde ik voornamelijk aan het lezen van mijn Anna, een boek waarvan ik erg verrückt ben. Al vind ik soms Tolstoj langdradig en wijdt hij regelmatig uit over andere personages die mij weinig interesseren. Ik kan niet genoeg zeggen over opbouw, verteltrant en schrijver die zijn roman en personages enorm goed beheerst. Ze zijn geniaal. Ik doe met die lezing een goede inspiratie op voor mijn project, RV06, waar ik als ik terugkom aan wil werken.

In Nederland wordt enorm afgegeven op de spoorwegen. De treinen rijden nooit op tijd en er wordt nooit iets omgeroepen. Toen ik vertrok was de NS al wekenlang in het nieuws. Een staking vormde zelfs het hoofditem voor het journaal. Hier zouden Nederlanders wel anders piepen. Hun gemopper zou direct ontaarden in een oorlog. De treinen rijden hier bij de gratie van de machinest en/of de conducteur. Als hij geen zin heeft, rijdt de trein eenvoudigweg niet. Ook de toestand van het materieel is bitter slecht. Menig deur hapert en soms moet een trein opnieuw gestart worden om door te kunnen rijden. Als ik deze taferelen zo zie, dan ben ik innig tevreden met de Nederlandse Spoorwegen.

Tegen zonsondergang kwam ik in Agrigento aan. Het is de enige stad op Sicilië die ik eerder heb aangedaan en wel in september 1998. Dat was met mijn toenmalige vriendin M. Het was nu wel een confrontatie met de herinnering toen ik aankwam. Maar aan de andere kant ontdekte ik dat mijn geheugen veel dingen verbannen heeft. Morgen hoop ik de Tempelvallei te bezoeken, wat ik bij mijn vorige bezoek ook deed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten